آغاز حرکت امام حسین (ع) به سمت کربلا
بيست وهفتم رجب سال 60 هجری (ملاقات امام حسين (ع) با وليد بن عتبه والی مدينه)
برای دیدن توضیحات بر روی تصویر کلیک کنید
بيست وهفتم رجب سال 60 هجری (ملاقات امام حسين (ع) با وليد بن عتبه والی مدينه)
چون نامه يزيد به وليد بن عتبه ، فرماندار مدينه رسيد ، وليد با مروان حكم (والی سابق مدينه) در اين مورد به مشورت پرداخت.«مروان گفت: از ناحيه عبدالله بن عمر وعبدالرحمن بن ابوبكر مترس كه آن دو خواستار خلافت نيستند ، ولی سخت مواظب حسين بن علی و عبدالله بن زبير باش و هم اكنون كسی بفرست ، اگر بيعت كردند كه چه بهتر و گرنه پيش از آنكه خبر آشكار شود و هر يك از ايشان جايي بگريزد و مخالفت خود را ظاهر سازد گردن هر دو را بزن . » وليد ، عبدالله بن عمر و بن عثمان را كه نوجوانی بود ، دنبال امام حسين (ع) و عبدالله بن زبير فرستاد. هنگامی كه پيام آور والی مدينه نزد امام آمد ، آن حضرت متوجه مرگ معاويه گرديد ، لذا تنی چند از دوستان و غلامان خويش راجمع كرد و همراه خود به دار الاماره برد تا در صورت وجود خطر آنان را به كمك بطلبد.
طبری می نويسد:«حسين بيامد و بنشست ، وليد نامه را به او داد كه بخواند و خبرمرگ معاويه را داد و او را به بيعت خواند. حسين گفت :انالله انا اليه راجعون ، خدا معاويه را رحمت كند و تو را پاداش بزرگ دهد ، اينكه گفتی بيعت كنم ، كسی همانند من به نهانی بيعت نمی كند ، گمان ندارم به بيعت نهانی من بس كنی و بايد آن را ميان مردم علنی كنيم . گفت : آری . گفتی: وقتي ميان مردم آيی و آنها را به بيعت خوانی ما را نيز به بيعت بخوان كه كار يكجا شود. وليد كه سلامت دوست بود گفت : به نام خدای برو تا با جمع مردم بيايی .» امام پس از خارج شدن از فرماندهی مدينه تصميم به خروج از مدينه و حركت به سوی مكه گرفت.
همان شب عبدالله بن زبير از مدينه خارج شد ، فردای آن روز ماموران حكومتی دنبال او رفتند و شب بعد نيز امام حسين (ع) تصميم به ترك مدينه گرفت و خواهرش زينب و ام كلثوم و برادر زادگانش و برادرانش، جعفر و عباس و عموم افراد خانواده اش كه درمدينه بودند ، همراه ايشان رفتند غير از محمد بن حنفيه كه در مدينه ماند . ابن عباس هم چند روز پيش از آن به مكه رفته بود.