«اللهم العن یزید بن معاویة بن ابی سفیان»

در روز 14 ربیع الأول، سال 64، یزید بن معاویه (لعنة الله عليه) بدركات جحيم شتافت و در حوارين که نام محلی است، به خاک رفت

** کرد بعد از پدرش غصب خلافت به سه سال **

** جـمـله احـباب خـدا را بـشکستـه پـر و بـال **

چگونه به درک رفتن یزید

برای دیدن سرنوشت آن ملعون بر روی تصویر زیر کلیک کنید

یزید (لعنت الله علیه) روزی با خواص از اصحاب خود به قصد شکار به اندازه دو یا سه روز از شهر شام به سمت وادی شام بیرون رفت . ناگاه آهویی ظاهر شد  یزید به اصحابش گفت خودم می خواهم به تنهای در صید این آهو اقدام کنم کسی با من نیاید آن گاه سوار بر اسب شد و آهو را دنبال کرد آهو آن ملعون را از وادی به وادی دیگر می برد اصحابش هر چه در پی او می گشتند اثری از او نیافتند در آن صحرا تشنگی سختی بر یزید قلبه کرد به صحرا نشینی بر خورد که از چاه آب می کشد از صحرا نشین مقداری آب طلب نمود ولی صحرا نشین احترام ملوکانه ای به او نکرد یزید گفت : اگر بدانی من کیستم بیشتر مرا احترام می کنی .

آن اعرابی گفت : ای برادر تو کیستی ؟

یزید گفت : من امیر المؤمنین یزید بن معاویه (لعنت الله علیه) هستم

اعرابی جواب داد : سوگند به خداوند تو کشنده حسین بن علی (ع) ای دشمن خدا و رسول او

اعرابی خشمگین شد و شمشیر بر سر یزید زد از شدت به سر اسب رسید اسب فرار کرد ملعون از پشت اسب افتاد و پایش در رکاب اسب ماند اسب سرعت می گرفت و یزید را بر زمین می کشید آن قدر یزید را بر زمین کشید تا جسم نجس آن ملعون پاره پاره شد .

اصحاب یزید در پی او آمدند اثری از او ندیدند به اسبش رسیدند فقط ساق پای او در رکاب مانده بود آن را دیدند با تأسف به شام باز گشتند

منابع :

مقتل مفید (ص 202)

لهوف ( ص 295)

کرامات امام حسین (ع) (ص 105)

محجه البیضاء (ج 4 ص 230)