بر نمازها و نماز میانه مواظبت كنید و خاضعانه براى خدا به پا خیزید (۲۳۸)

 سوره بقره آیه ی 238

امام صادق(ع) می‌فرمایند: «الصلوةُ تستحبُّ فی اَوَّلِ الأَوقاتِ»
 خواندن نماز در اول وقت و در اولین فرصت، 
کاری مستحب و پاداش افزاست.
 (بحارالانوار، جلد ۸۰، صفحه ۱۳)

پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم):

مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ

هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.

معجزات امام حسن مجتبی (ع)

روزی یکی از فرزندان زبیر که به امامت امام حسن (ع) معتقد بود، به همراه امام حسن (ع) برای انجام حج عمره به سوی مکه می رفتند. (یا پس از انجام اعمال عمره، از مکه بر می گشتند). آنها در مسیر راه خود، به یکی از آبگاه ها رسیدند و کنار چند درخت خرمای خشک که از تشنگی خشک شده بودند فرود آمده، فرشی براي امام حسن (ع) در زیر یکی از آن درخت ها گستردند و فرش دیگری نیز برای فرزند زبیر ، زیر درخت دیگری پهن کردند. در این هنگام فرزند زبیر سرش را به طرف بالا برد و گفت: اگر این درخت خرما دارای خرمای تازه بود و ما از آن می خوردیم  بجا بود. امام حسن (ع) به او فرمود: مثل اینکه خرما می خواهی؟ او گفت: آری ، امام حسن (ع) دست به طرف آسمان بلند کرد و به سخنی که فهمیده نشد دعا نمود و همان دم، درخت خرما سبز گردید و دارای برگ ها و خرما های تازه گردید. ساربانی که در آنجا بود و شتران خود را به کاروانیان کرایه داده بود، وقتی که این منظره را دید، گفت: به خدا قسم! که این، جادو است! امام حسن (ع) به ساربان فرمود: وای بر تو این جادو نیست بلکه دعای مستجاب پسر پیغمبر خدا (ص) می باشد سپس بعضی از حاضران از آن درخت بالا رفتند و هر چه خرما داشت، چیدند، به طوری که برای همه حاضران کفایت نمود .

 منابع :

اصول کافی (ج1 ص462)

سیره چهارده معصوم (ع) (ص 289 و 290)

خرایج

اخلاق فردی و اجتماعی در كلام نور

یكی از ارزش­ها، راستی و راستگویی است، و دروغ یكی از ضد ارزشها و مانع تكامل روح انسانی است، كه امام (علیه السلام) رهنمود داد:

«راستگویی عزت است و دروغگویی عجز و ناتوانی. راز، امانت است و همسایگی خویشاوندی، یاری و كمك، صداقت و پاكدلی است و كار و عمل، تجربه، و اخلاق نیك، عبادت است، و سكوت، زینت و آرایش، و طمع و آزمندی فقر و گدایی است، و بخشش، بی نیازی و مدارا كردن، نشانه عقل است.»

یكی از ارزش­ها، راستی و راستگویی است، و دروغ یكی از ضد ارزشها و مانع تكامل روح انسانی است، كه امام حسین (ع) رهنمود داد:....

دستانى که زیر باران، بذر آرزو مى‌کارند

امروز هم روزگار همچنان ملایم مى‌گذرد و عطرى که در کوچه‌ها است، بوى یاس و گلاب است. شاید آنان که هلهله مى‌کنند و کِل ‌مى کشند، تنها قصه ولادت شنیده‌اند؛ آن هم ولادت دختر فاطمه و على (ع) .

تو هم آمده‌اى که عیدانه بخواهى. به سمتى که دلت رضا مى‌دهد، رو مى‌کنى و آرام مى‌گویى: سلام بر زینب که ناموس خداوند است! سلام بر بانوى شکوهمند تاریخ، که نامش از گذشته‌هاى دور، ایستادگى را بر سر زبانها انداخت.

شنیده‌اى این بانو، کسى است که تلخى‌ها از هر سو احاطه‌اش مى‌کنند و او غیر از زیبایى نمى‌بیند؛ بانویى که همزادى جز مصیبت ندارد، جامه‌اى جز کبود نمى‌پوشد و قوتى جز غم نمى‌خورد.

روز میلاد زینب کبری(س)

پرستاری هنری است بی نظیر و تخصصی است بی همتا. پرستاری تنها مراقبت از علایم حیاتی بیمار نیست؛ فقط نگاهبانی از مرز حیات بیمار نیست؛ بلکه دمیدن روح زندگی است در تن رنجور بیمار؛ وزش نسیم محبت است و جاری کردن زلال امیدواری در بدن خسته بیمار؛ پرستاری حفظ جان بیمار است و تقویت روح او؛ درمان زخم های بیمار است و مرهم نهادن بر زخم های درون او. پرستاری آمیختن طبابت جسم است با طبابت روح؛ روشن نگه داشتن چراغ حیات بیمار است و درخشان کردن خورشید ایمان و اعتمادش به زندگی. برای همین است که پرستاری هنر است و تخصص.

روز میلاد زینب کبری(س)، پرستار همه عاطفه ها و همه ستاره های درخشان ایمان و عفّت و پرستار همه ارزش های زخم دیده در تاریخ شیعه را به همه پرستاران و منادیان انسانیّت و ایمان تبریک می گوییم؛ به همه پرستارانی که از پس ابر حیا و عفّت، باران عاطفه باریدند و به نور ایمان درونشان گرمای زندگی در کالبد جامعه جاری کردند .

نام نهادن حضرت زینب (س)

چشم اهل مدینه، روزی به جمال زینب کبری روشن شد که پیامبر گرامی اسلام (ص) در سفر بودند. فاطمه زهرا (س) به امیر مؤمنان (ع) عرض کردند: چون پدرم در مسافرت هستند، نامی برای این دختر برگزین. علی (ع) فرمودند: من بر پدرت پیشی نمی ‌گیرم. صبر می‌کنیم تا رسول خدا (ص) از سفر باز گردند.

پس از بازگشت رسول خدا (ص) از ایشان خواستند تا نامی برای نو رسیده انتخاب کنند. پیامبر فرمودند: فرزندان فاطمه (ص) اگرچه اولاد من هستند، ولی امر آنها با خدا است و من منتظر دستور الهی می‌مانم. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند می‌فرماید: نام این دختر را زینب بگذارید، چرا که این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ایم.

میلاد زینب کبری بانوی صبر

تمام هـسـتی من خاک پایتان بانو               و جان عالم هـسـتی فدایتان بانو

کـویـر جسم زمین پر شکوفه می‌گردد          که مـی‌وزد نـفـس د‌ل‌گـشـایـتان بانو

هـزار مرتبه گفـتم و باز می‌گویم                 تـمـام هـستی من خاک پایتان بانو

میلاد عمه سادات زینب کبری (س) بر مولا و سرور مان امام عصر مهدی صاحب زمان و تمام  شیعیان مبارک باد

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

روزی مرد فقیری به آن بزرگوار مراجعه کرد و درخواست کمک نمود. اتفاقا در آن هنگام امام مجتبی (ع) پولی در دست نداشت و از طرف دیگر از این که فرد تهیدستی از در خانه اش ناامید برگردد ، شرمسار بود ، لذا فرمودند : آیا حاضری تو را به کاری راهنمایی کنم که به مقصودت برسی؟ مرد گفت : چه کاری ؟ امام فرمودند : ...در ادامه مطلب...

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

امام حسن (ع) همراه و هماهنگ پدر بزرگوارشان بودند و از بیداد گران انتقاد و از ستم دیدگان حمایت می کردند . هنگامی که ابوذر به ربذه تبعید می شد عثمان دستور داد هیچ کس او را بدرقه نکند ، اما امام حسن و برادر گرامیشان همرا با پدر بزرگوارشان از آن آزاده به گرمی بدرقه کردند و به هنگام بدرود از حکومت عثمان ابراز بیزاری نمودند و ابوذر را به شکیبایی و پایداری پند دادند .{1} ...در ادامه مطلب...

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

روزی از روزها مردی که آوازه بذل و بخشش های امام حسن مجتبی (ع) را شنیده بود به خدمت آن حضرت آمده و به آن حضرت عرض کرد: ای پسر امیرمؤمنان من تو را قسم می دهم به حق آن خدایی که نعمت بسیاری را به شما کرامت فرموده است به فریاد من برسید و مرا از دست دشمنم نجات بدهید. زیرا که من دشمنی دارم که خیلی خطرناک و خیلی ستمکار است. به طوری که نه بر اطفال رحم می کند و نه احترام پیران را نگاه می دارد. امام حسن (ع) که بر بالشی تکیه داده بود با شنیدن این سخن راست نشست و فرمودند: ....در ادامه مطلب.....

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

عصر، عصر خلافت امام علی (ع) . قصابی را که چاقوی خون آلود در دست داشت در خرابه ای دیدند، و در کنار او جنازه خون آلود شخصی افتاده بود. شواهد نشان می داد که کشنده او همین قصاب است. قصاب را دستگیر کرده و به حضور امام علی (ع) آوردند. امام علی (ع) به قصاب فرمودند:...ادامه...