مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

انس بن مالک گوید: یکی از کنیزان امام حسن (ع) شاخه گلی را به آن حضرت اهدا کرد. امام (ع) آن گل را گرفت و به او فرمودند : تو را در راه خدا آزاد ساختم .

من به حضرت گفتم ای پسر رسول خدا ! آیا به راستی به خاطر اهداء یک شاخه گل ناچیز او را آزاد کردید ؟

امام حسن (ع) فرمودند : «کمال الجود بذل الموجود » نهایت بخشش آن است که تمام هستی خود را ببخشی . و آن کنیز از مال دنیا جز آن شاخه گل چیزی نداشت.

خداوند در قرآن فرموده : « و اذا حییتم بتحیۀ فحیوا باحسن منها او ردوها »

« هر گاه کسی به شما تحیت گوید او را همان گونه و بلکه بهتر پاسخ دهید » {1}

پاسخ بهتر بخشش او، همان آزاد کردنش بود .

1) سوره نساء (آیه 86)

منبع :

مناقب ابن شهر آشوب (ج4 ص18)

فضیلت امام حسن مجتبی(ع)

سلمانرحمةالله می گوید: روزی خدمت رسول خدا (ص) مشرف شده و سلام دادم سپس به منزل حضرت فاطمه زهرا (س) رفتم  آن حضرت فرمودند : ای عبدالله؛ حسن و حسین (ع) گرسنه اند و گریه می کنند دست آنها را بگیر و نزد جدشان ببر تا به آنها طعام دهد. دست آن بزرگواران را گرفتم و به خدمت پیغمبر اکرم (ص) آوردم آن حضرت چون آن دو را دیدند فرمودند: ما لکما، حبیبی؟ فرزندان نیکوی من شما را چه می شود؟ فرمودند: به طعام اشتها داریم ، حضرت سه بار فرمود: اللهم اطعمهما (خدایا آن دو را طعام بده) ............

فضیلت امام حسن مجتبی (ع)

حدود هفت سال از زندگی این نواده با پیامبر عزیز اسلام (ص) گذشت . پدر بزرگ مهربان سخت او را دوست می داشتند : چه بسیار که او را بر شانه می نهادند و می گفتند : خداوندا من دوستش دارم تو نیز او را دوست بدار . آنکه حسن و حسین را دوست بدارد مرا دوست داشته است آنکه با این دو کینه ورزد و ایشان را دشمن بدارد با من دشمنی کرده است . و هم می فرمودند : حسن و حسین سروران بهشت هستند . و نیز می فرمودند : این دو فرزند من امام هستند چه قیام کنند و چه نکنند . بزرگی و منش و سترگی روح امام حسن (ع) چندان بود که پیامبر ارجمند اسلام (ص) او را در خرد سالی و کمی سن در برخی از عهدنامه ها گواه می گرفتند . واقدی آورده است که : پیامبر برای ثقیف عهد ذمه بستند خالد بن سعید آن را نوشت و امام حسن و امام حسین (ع) آن را گواهی فرمودند . و همانگاه که پیامبر به امر خداوند با اهل نجران به مباهله برخاستند امام حسن و امام حسین و حضرت علی و فاطمه (ع) را نیز به فرمان خداوند همراه خویش بردند و آیه تطهیر در پاکدامنی آن گرامیان فرود آمد .

منابع :

دلائل امامه (ص 60)

تاریخ خلفا (ص 188 و 189)

بحار الانوار (ج43 ص278 و ص278)

ارشاد مفید (ص 181)

طبقات کبیر (ج1 ص33)

غایة المرام (ص 287)

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

روزی امام حسن (ع) مشغول نماز بودند در این هنگام یک زن بسیار زیبا که شیفته جمال امام حسن (ع) شده بود، برای کام گیری از آن حضرت کنار امام آمد. امام حسن (ع) نمازش را کوتاه کرد و به پایان رساند و به آن زن فرمودند: چه کار داری؟..... 

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

عرب های صحرانشین وقتی که به مدینه می آمدند، می دانستند که اگر چنانچه در هیچ جا از آنها نگهداری و پذیرایی نمی شود در خانه امام حسن مجتبی (ع) به روی همه باز است. امام حسن مجتبی (ع) بخش قابل توجه ای از اموال خود را در راه دستگیری از محتاجان و اطعام غریبان و دلجویی از نیازمندان به مصرف می رسانید ..... 

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

علامه مجلسی قدس سره در جلد دهم از کتاب بحار الأنوار از کتاب تفسیر علی بن ابراهیم روایت می کند که: پادشاه روم از حضرت امام حسن مجتبی (ع) موضوعات متعددي را پرسید، که از جمله آن سؤال ها است: .......

فضیلت امام حسن مجتبی (ع)

شیخ مفید به سند معتبر از جابر بن عبداللّه انصاری روایت کرده است که روزی حضرت رسالت دست امامان حسن و حسین (ع) را گرفته بود و فرمودند: این دو پسر خود را در کودکی تربیت کردم ، در بزرگی برای ایشان دعا کردم و از حق تعالی سه خصلت از برای ایشان طلبیدم دو خصلت را بر من عطا کرد و سوّم را منع کرد...

سوال کردم که ایشان را طاهر و مطهّر از گناهان و عیب ها و پاکیزه گردان از اخلاق ذمیمه پس اجابت نمود، سوال کردم که ایشان را و ذرّیه ایشان را و شیعیان ایشان را از آتش جهّنم نگاه دارد اجابت من کرد ، سوال کردم از خدا که جمع کند امّت مرا بر محبت ایشان، فرمودند : ای محمد من حکم کرده ام حکم کردنی و تقدیر کرده ام امور را تقدیر کردنی، به درستی بعضی از امّت تو وفا خواهند کرد به عهد های تو در حق یهود و نصارا و مجوس ، و عهد و پیمان و امان تو را در باب فرزندان تو خواهند شکست ، به درستی من واجب گردانیده ام بر خود که هر که چنین باشد او را به محل کرامت خود در نیاورم و داخل بهشت خود نگردانم ، به رحمت به او نظر نکنم در قیامت

امالی شیخ مفید (ص 78)

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

پادشاه روم به وسیله نامه، پرسش هایی از معاویه پرسید. معاویه از پاسخ آن پرسشها عاجز ماند. به همین دلیل مردی را به عنوان مأمور مخفی، نزد امام علی (ع) فرستاد، تا پاسخ آن پرسش ها را از آن حضرت دریافت کند و برای پادشاه روم بفرستد. مأمور مخفی معاویه به کوفه آمد و به محضر امام علی (ع) رسید و چون ناشناس بود، امام علی (ع) از او بازجویی کرد. آن مأمور به حقیقت حال خود اعتراف نمود. امام علی (ع) فرمودند:...

مکارم اخلاق امام حسن مجتبی (ع)

امام (ع) در عین آنکه پارسا بود، خوش پوش، آراسته و باوقار بود. روزی ، آن حضرت باشکوه و نورانیت خاصی سوار بر قاطری زیبا از کوچه های مدینه، عبور می کرد و می خواست به بیرون مدینه برود. در مسیر راه آن حضرت یک نفر یهودی که آن حضرت را دید به پیش آمده و به آن حضرت عرض کرد: من از شما سؤالی دارم .........

مکارم الاخلاق امام حسن مجتبی (ع)

روزی دو مرد یکی از طایفه بنی هاشم و دیگری از طایفه بنی امیه با یکدیگر مجادله و بگو مگویی داشتند. مرد هاشمی می گفت: قوم من از قوم تو بزرگوار تر و بخشنده تر هستند. مرد اموی می گفت: آنگونه که تو می گویی نیست بلکه قوم من از قوم تو بزرگوار تر و بخشنده تر می باشند. سرانجام آنها قرار گذاشتند که هر یکی از آن دو نزد ده نفر از افراد قوم و طایفه خود بروند و از آنها چیزی بخواهند تا معلوم شود که افراد قبیله کدامیک از آن دو کمک بیشتری به هر یک از آن دو می کنند و به این طریق حقیقت امر معلوم شود ........

در بیان تولد امام حسن (ع)

قابله امام حسن مجتبی (ع)  اسما دختر عمیس خثعمه همسر حمزه سیدالشهداء (ع) بود. زنان خانواده دور هم نشسته بودند و قنداقه امام حسن (ع) را مثل دسته گلی دست به دست می گردانیدند. رسول خدا (ص) از این منظره لذت می برد. در آن موقع چشم رسول خدا (ص) به ام الفضل همسر عباس بن عبدالمطلب افتاد. ام الفضل هم نگاهش را به رسول خدا (ص) دوخت و احساس کرد که آن حضرت می خواهد سخن بگوید. زنان همه خاموش شدند و چشم به دهان مبارك رسول خدا صلی الله علیه و آله دوختند تا سخنانش را بشنوند. پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

......

فضیلت امام حسن مجتبی (ع)    

هنگامی که امام حسن مجتبی (ع) بر اثر زهری که به او خوراندند، مسموم شد و در بستر شهادت قرار گرفت، اثر زهر به گونه ای آن حضرت را رنجور کرد که رنگ مبارکش سبز شد. امام حسین (ع) به بالین برادر آمد و به ایشان فرمودند: چرا رنگ تو را این گونه مایل به سبز می بینم؟ امام حسن (ع) گریست و فرمود: برادرم؛ حدیث جدم رسول خدا (ص) در مورد من و تو صحیح است. آنگاه این دو برادر دست به گردن هم انداختند و مدت طولانی با هم گریه کردند. از امام حسن (ع) سؤال شد حدیث جدت چه بود؟ فرمودند:...... 

فضیلت امام حسن مجتبی (ع)

اسماعیل بن یزید می گوید: امام باقر علیهالسلام فرمودند: مردی در زمان رسول اکرم  (ص) گناهکار بود و حکم دستگیری او صادر شده بود آن شخص مدتی متواری شده و جرئت نداشت از خانه بیرون آید و برای نجات خود دنبال وسیله ای می گشت، تا اینکه روزی در راه خلوتی امام حسن و امام حسین (ع) را دید. دوید و ایشان را برداشت و بر دوش خود سوار نمود و به محضر مبارک رسول خدا (ص)رسید و عرض کرد: یا رسول الله؛ انی مستجیربالله و بهما. ای رسول خدا؛ به راستی که من به خدا و این دو فرزندانت پناه آورده ام. پیامبر اسلام (ص) چنان خندید تا اینکه دست مبارکش را به دهان خویش نهاد. سپس به آن مرد فرمودند :« اذهب فانت طلیق » :« برو تو آزاد شدی »

و به امام حسن و امام حسین (ع) فرمودند: من شفاعت شما را در این امر پذیرفتم.

در آن حال خداوند  به جهت تأیید این شفاعت این آیه شریفه را نازل فرمود:

(و لو أنهم اذ ظلموا أنفسهم جاؤك فاستغفرو الله و استغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما)

اگر اینان زمانی که به نفس های خود ستم کردند نزد تو آمدند و از خدا آمرزش خواستند و برای آنها آمرزش طلبیدی هر آینهآنها خداوند را توبه پذیر و مهربان می یابند . {1}

(بدین گونه امام حسن (ع) و امام حسین (ع) سبب قبولی توبه گنهکاری شد)

منابع :

سوره نساء آیه (64)

بحار الانوار (ج43 ص318)

فضیلت امام حسن مجتبی (ع)

در کتاب  « مناقب »  آمده است: محمد بن اسحاق می گوید: روزی ابوسفیان نزد امیر المؤمنان علی علیهالسلام آمد و گفت: یا  اباالحسن؛ من به تو احتیاجی دارم. حضرت فرمود: چه حاجتی داری؟ گفت: به همراه من نزد پسر عمویت محمد برویم، از او درخواست نمایی تا میان ما قراردادی بنویسد. علی (ع) فرمود: ........

السلام علی الحسیـــــــــــــــــــــــــن

دلم تنگ است 

خدایا تو رو به بی دست تاسوعا و بی سر عاشورا کمکمان کن