حال امام حسن مجتبی(ع) از غم از دست دادن مادرشان زهرا(س)
ای روح پیکر من مادر من چرا تو پژموردی
چون مرغ غم زده ای یکسره سر به زیر پر بردی
ای روح جان و تنم من حسنم ز من مپوشان رخ
این اشک ماتم تو از غم تو به من دهد پاسخ
دل ز غمت شاکی شده بود چادرت خاکی شده بود
رخت شده نیلی ز ضربت سیلی
بگرفتی دست مرا همره خود به کوچه ها بردی
پیش چشمان ترم ناله زدی و بر زمین خوردی